برخی از مقامات شاخص جمهوری اسلامی بیانیه لوزان را به رهبر انقلاب تبریک گفتند، عملی که رهبر انقلاب آن را بی معنا توصیف کردند. دانشجویان ایرانی پیش از این از تبریک گفتن برخی مقامات نظامی درپی توافق لوزان، انتقاد کرده بودند.
دولت بهار/ مقام معظم رهبری در سخنرانی پنجشنبه گذشته خود در مورد توافق لوزان سوئیس فرمودند: "ما هنوز هیچ چیز در اختیار نداریم، هیچ الزامی بهوجود نیامده است. اینکه حالا تبریک میگویند، به بنده تبریک میگویند، به دیگران تبریک میگویند، بیمعنی است، چه تبریکی؟ آنچه تا کنون انجام گرفته است نه اصل توافق و مذاکرهی منتهی به توافق را تضمین میکند، نه محتوای توافق را تضمین میکند؛ هیچ کدام را؛ حتی تضمین نمیکند که این مذاکرات تا به آخر برسد و به یک توافق منتهی بشود؛ اینکه تا الان انجام گرفته، اینجوری است؛ همه چیز مربوط به بعد از این است."
حال سوال این است که چه کسانی توافق لوزان را تبریک گفتهاند؟1- آیت الله امامی کاشانی در نماز جمعه تهران گفت: بیانیه لوزان موفقیت بود. دنیا برای ما جا باز کرد، باید تبریک گفت.
2- اکبر هاشمی رفسنجانی با تقدیر از هدایت و حمایت رهبری و دولت تدبیر و امید و تیم مذاکره کننده و تبریک این موفقیت به مردم ایران، گفت: در نظام اسلامی دو سه مقطع خطرناک داشتیم که از پیچهای سرنوشت ساز عبور کردیم، البته باید با هوشیاری، توجه داشته باشیم که در سراشیبی بعد از عبور از گردنههای خطرناک، دچار خودشیفتگی نشویم.
3- حسن روحانی رئیس دولت تدبیر در پیامی به مناسبت توافق لوزان ضمن تبریک، از ملت و تیم مذاکره کننده تشکر نمود.
4- سرلشکر فیروزآبادی موفقیت تیم مذاکرهکننده هستهای را به رهبر معظم انقلاب تبریک گفت.
5-خانم امین زاده معاون حقوقی رئیسجمهور در پیامهای جداگانهای به وزیر خارجه و رئیس سازمان انرژی اتمی، موفقیت تیم هستهای کشورمان در مذاکرات لوزان را تبریک گفت.
گفتنی است انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران پس از حمایت برخی مقامات نظامی و تبریک گفتن بیانیه لوزان توسط آنان به رهبر انقلاب در نامه ای سرگشاده به این اقدام انتقاد کرد. در بخشی از بیانیه دانشجویان آمده بود:
«...به نظر می رسد اصل حمایت از تیم مذاکره کننده هسته ای و دفاع از یکپارچگی نظام در مذاکره با بیگانگان، باعث به اشتباه افتادن برخی افراد در مواجهه با بیانیه (توافق نامه) لوزان سوئیس شده است. آن اشتباه راهبردی هم فتح الفتوح خواندن بیانیه لوزان و آن را حاصل مجاهدت دیپلماتیک دانستن است. براستی آیا این توافق نامه پیروزی بزرگ بود؟ آیا تن دادن به معاهده ای که طی آن امتیازات مافوق تصور در صنعت هسته ای -به ویژه نظارت های فراتر از پروتکل الحاقی و باز گذاشتن دست بیگانگان برای جاسوسی از مراکز نظامی- و در مقابل وعده نسیه و مبهم رفع تحریم ها داده شده، پیروزی بزرگ است؟
به نظر ما حداقل مقامات نظامی کشور بایستی روبه روی این ابهامات موضع جدی بگیرند نه آنکه آن را تبریک هم بگویند. موضوعی که شوربختانه در نامه سوال برانگیز رئیس محترم ستاد کل نیروهای مسلح هم دیده شد و با بی تدبیری، موجب تنزل موضع کشورمان در مذاکرات گردید...»