بحران زندگی مردم با شیوع کرونا

پایگاه خبری آوای رودکوف- مدینه صابری: تغییرِ الگوی زندگی، روشی حساب شده برای فرار مردم از چنگال کرونا ویروس از اواخر سال 1398 قلمداد شد به طوری‌که در طول آن، قشر عظیمی از مردم در خانه‌ها ماندند، مجالس تعطیل شد، جلسات اداری و غیراداری تعطیل یا به حالت تعلیق درآمد، پوشش مردم متفاوت شد، تجمعات مردمی در محیط‌های بسته ممنوع شد، محافل و اماکن ورزشی تعطیل شد و تا حدودی مسافرت‌ها و آمد و شدها نیز کنترل و کاهش پیدا کرد.

مردم در حالی به تغییر در الگوی زندگی روی آوردند که فهمیدند تغییر در الگوی زندگی با رعایت پروتکل‌هایِ لحاظ شده، بهترین و موثرترین و اولین مسیر برای دوری از کرونا ویروس و عدم ابتلا به بیماری کوید19 است و چه بسا با رعایت آن پروتکل‌ها بتوانند زنجیره این بیماری را برای رسیدن به آرمان‌شهر خود فراهم آورند؛ البته بسی جای تأمل دارد که افرادی نیز بودند که در طول این مدت با عدم رعایت پروتکل‌ها و جدید نگرفتن خطر این ویروس کشنده که به گفته برخی خطر آن(عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی)، از خطر تلفات جنگ هم بیشتر است؛ خاطر مسئولان را مخدوش کرده و با حضور برعکس در محافلِ ممنوع، به آشفته بازار کرونا ویروس دامن زدند و دامان ترس و استرس و دلهره را در بین متولیان کنترل کرونا ویروس گسترادند.

بالا رفتن نیاز به وسایل بهداشتی چون ماسک، دستکش و مواد ضد عفدنی‌کننده همراه با افزایش هزینه‌های تولید در این دوران، بر لزوم خلاقیت در تولید دامان زد به‌طوری‌که در هر نقطه‌ای که اهل سکونتی پیدا می‌شد؛ از آن خلاقیت‌ها نیز بهره‌مند شد و تولیدات را از مصرف داخلی حتی به مرز صادرات رساند و همین موضوع موجب شد با راه‌اندازی مراکز جدید تولید و توزیع ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی کننده در کنار مراکز قدیمی به یک راهبرد جدید در مدیریت جامعه دست یابیم و به این وسیله مسیرِ مردم را به سمت شیوه زندگیِ جایگزین، شاهد باشیم.

در این رابطه باید اذعان داشت؛ تولید موارد ذکر شده نه تنها به شناخت این موارد بیش از گذشته انجامید بلکه خود موجی از بهره‌گیری از امکانات بهداشتی و درمانی را در بستر زندگی جدید فراهم کرد و خود موجب شد قیمت آن تولیدات یا کاهش پیدا کند و یا تثبیت شود و در برخی موارد افزایش نیز پیدا کرد.

در رابطه با شیوع کرونا ویروس و انتشار بیماری کوید 19 همچنان سیل عظیم انسان‌های خسارت‌دیده از این بیماری به سمت ادارات بیمه ها و مراکز درمانی-بهداشتی مشهود است و در صورتی‌که این روند ادامه یابد دیگر اقشار خسارت‌دیده نیز به جمع خسارت‌دیدگان فعلی خواهند پیوست و چه بسا شاهد نابودی تعدادی بیشمار از مردم مظلوم خواهیم بود و ضایعات چنین خطری که از خطرات جنگ نیز به یقین بیشتر است نیز به معنی از دست دادن اقشار مختلف و در نتیجه کاهش شمار جمعیتی خواهد بود و چه بسا بیماری نهفته را نیز در صورت عدم کنترل مستدام خواهد کرد.

در هر حال راهکار برون رفت از این بحران تازه به ثمر نشسته رعایت پروتکل های بهداشتی و دوری از تجمعات است به‌طوری‌که لازم و بایسته است که در این مسیر نیز مسئولان حتمأ توجه به تداوم تولیدات مقرون به صرفه را در دستور کار قرار دهند و در ضمنِ این تولیدات، از بار زیان آوریِ این محصولات نیز بکاهند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد تولید ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده به حدی است که حتی مسئولان دستور ارائه آن به صورت رایگان به افراد فاقد تمکن مالی و در مجامع شلوغ را نیز داده‌اند.
در این خصوص نباید پیامدهای اجتماعی و اقتصادی را نادیده انگاشت و باید به این نکته تصریح کرد که فراهم کردن امکان استفاده از این تولیدات برای افراد فاقد تمکن خود یک مشوق است که به آن وسیله هر چند باعث افزایش هزینه ها می شود ولیکن در صورتی‌که حساب‌شده انجام شود، افزایش میزان مصرف و در نتیجه کاهش مرگ و میر و یا ابتلا را به دنبال خواهد داشت و امکان ریسک را نیز از برخی از افراد خواهد گرفت.

در مورد خرید ماسک، دستکش و مواد ضدعفونی‌کننده باید دانست که قیمت‌ها بسیار متفاوت و متنوع است و تفاوت قیمتی قابل نمود است و همین تفاوت فاحش در قیمت‌گذاری موجب شده که حجم عظیمی از مردم به سمت مثلأ ماسک‌های بیمارستانی روی آورند و یا از خرید مواد ضدعفونی‌کننده امتناع کنند که چه بسا در بازار عرضه تا مصرف نیز در بسیاری مواقع شاهد فقدان مثلأ ماسک‌های بیمارستانی هم هستیم و این یعنی افزایش تقاضا و فقدان عرضه که اعتراض مردمی از نتایج آن بوده است.

از دیگر مواردی که باید به آن توجه مبرم شود وجود اِشکالِ فنی در سیاستگذاری هایِ مربوط به مبارزه با کرونا است که یکی از آن موارد در سطور بالا بیان شد؛ دیگر اشکال فنی پیش آمده همان سرعت تغییر در سبک زندگی به منظور سازگاری با پدیده کرونا ویروس است که دیگر گریزی از آن نیست که خود موجب شد خللی در زندگی برخی از خانوارهای جامعه به لحاظ تربیتی، مذهبی، اجتماعی و روانشناختی و حتی اقتصادی بوجود آید که به یقین می بایست مسئولان شکاف ایجاد شده را ترمیم بخشند و حتی این شکاف را از بین ببرند و چه بسا از بین بردن این شکاف بوجود آمده بتواند خلاقیت‌های مدیریتی را برملا کند و یک دیدگاه مثبت را از فعالیت مدیران در دیدگان مخاطبان به منصه ظهور نهد.